Modern Mimari

Modern mimari, 1. Dünya Savaşı'nı izleyen 10 yıl içinde birçok batı ülkesinde ortaya çıkmış yeni bir mimari tarzdır. Modern malzemelerin rasyonel ve işlevsel bir şekilde kullanılmasına dayanan bu mimari tarz, tarihi binalardaki süslemeleri reddeder. Bu mimari tarz için işlevselcilik etiketi de kullanılıyor olmasına karşın dünya genelinde kabul görmüş terim modern mimaridir.

19. yüzyılın ortalarından beri, çağın imkanlarını kullanacak ve modern teknolojiyi hem teoride hem pratikte kullanacak şekilde üretilmiş yapılar elde edebilmek için sürekli çalışılmıştır. Mimaride eski eklektik yaklaşımın yerini yeni fonksiyonist yaklaşım almıştır.

• Demir ve camın kullanım tekniklerinde yaşanan ilerleme 1851'de ünlü London Kristal Sarayı'nın (Crystal Palace in London) inşasını mümkün kılmıştır. Bu olay mimari tarihinde iz bırakmış bir kilometre taşı olmuştur. 
• 1883-85 yıllarında William Le Baron Jenney, Chicago'da kendi Ev Sigortası Binası'nda tamamen çelik iskelet kullanarak kent içinde yapılan yüksek binalarda ve gökdelenlerde çelik iskelet kullanılmasına öncülük etmiştir. 
• Jenney'in çağdaşı olan Louis Henry Sullivan, ilk kez İşlevsellik Teorisi'ni dile getirmiş ve birçok ticari tasarımında bu teoriye pratiklik kazandırmıştır.
• 1889 yılında, ünlü Eyfel Kulesi'nin demir iskeleti inşa edilmiş ve halka açılmıştır. 
• Bunlara ek olarak ilk beton inşaat denemeleri Fransa'da François Hennebique ve Auguste Perret; Amerika'da ise Ernest Ransome tarafından yapılmıştır.

Bu gelişmelerin bir sonucu olarak biçimsel mimarlık anlayışı zaman içinde derin bir dönüşüm geçirmiştir. 

1920 yılına gelindiğinde, yapı formlarının belirlenmesi binanın işlev ve malzemesine bağlı sayılmaktadır. Geleneksel anlayış iyice geride bırakılmıştır. Modern mimarinin önde gelen yenilikçileri bir binayı göz alıcı malzemelerden yapılmış ağır bir kitle olarak görmek yerine, onu hafif, ince perde duvarlarla çevrili ve ince iskeleler üzerine oturan bir yapı olarak görmüşlerdir. Modern mimarinin görsel estetiği, büyük ölçüde makineler, soyut resim ve heykelden esinlenilmiştir.

Le Corbusier'in kitabı Vers une Architecture, modern mimariye form ve tutarlılık kazandırmıştır. Bunun yanında modern mimarinin önde gelen isimlerinden bazıları şunlardır:

Almanya'dakiler

• J. J. P. Oud
• Walter Gropius
• Ludwig Mies van der Rohe
• Marcel Breuer
• Ernst May

ABD'dekiler

• Raymond Hood
• Albert Kahn
• Richard J. Neutra
• William Lescaze
• George Howe

1932 yılında, Uluslararası Stil terimi, New York City Modern Sanat Müzesi tarafından modern mimariye mal edilmiş ve dünya çapında da kabul görmüştür. 20. yüzyılın ortalarına gelindiğinde ise modern mimari, globalleşen toplumların giderek artan karmaşık yapı ihtiyaçlarıyla başa çıkmak için etkili bir araç haline gelmiştir.

Harrison, Abramovitz, Skidmore, Owings ve Merrill gibi büyük mimari firmalar, 2. Dünya Savaşı'ndan sonra ürettikleri yapılarla modern mimarinin popülerleşmesinde önemli rol oynamışlardır.